Nog maar een paar uurtjes......

Jawel, daar staan wij nu op de luchthaven van Singapore: pasporten
volgestempeld, heel veel foto's op de externe schijf en ons hoofd vol mooie
herinneringen. Wat een fantastisch mooie trip hebben wij achter de rug!

De afgelopen 5 weken hebben wij een erg relaxte tijd gehad op Bali. Ons
dagelijks leven bestond hier voornamelijk uit: rondrijden op ons motertje,
ontbijten aan het strand, een poging doen tot surfen, golven kijken,
genieten van het mooie landschap (rijstvelden, tempels, stranden), lachen
naar de Balinese bevolking en heel lekker eten bij de plaatselijke warung.

Marieke, Marnix en de kleine Mats zijn ook nog op Bali langsgekomen om
vakantie te vieren. Samen met hun hebben wij een weekje een villa gehuurd op
Lambongan (eilandje voor Bali) en op het vaste land. Een beetje vreemd, maar
toch ook wel weer heel vertrouwd: vrienden uit Nederlandin Bali met baby.

Daarna hebben wij nog heerlijk een weekje gerelaxt.... en nu zijn wij er
weer helemaal klaar voor: weekendjes 'achter de heg' en natuurlijk Huppel,
verlate kraanbezoekjes en housewarmingfeestjes, sollicitaties, verhuizingen,
bbq's, borrels, huwelijken en andere partijtjes. Wij hebben superveel zin om
jullie allemaal weer te zien!

... maar eerst nog even 8 uur doorbrengen op Singapore Airport, voor wij
zondag om 6.30 landen in Amsterdam. De laatste fotosessie zetten wij morgen
online.

Bedankt voor alle leuke reacties en berichten op ons weblog. Wij verwachten onze reismee- site ook in de toekomst nog veel te gebruiken!

Met dank aan Yo

Onze laatste maand met Yo
Na vele avontuurlijke maanden van trouwe dienst, krijgt Yo morgen een mooi plekje in een gezellige container in de haven van Port Klang.

Onze laatste maand samen hebben wij nog volop van elkaar kunnen genieten. Na Cambodja hebben wij weer 2 fantastische weken gehad in Thailand. Yo heeft ons naar de meest mooie plekjes gebracht in verlaten Nationale parken. Kilometers wit strand, blauwe zee en palmbomen helemaal voor onszelf. Ok, niet helemaal waar, 's nachts was het strand van de schildpadden die hun eieren kwamen leggen. De nationale parken van Thailand zijn het best bewaarde geheim van heel Thailand; geweldig mooie natuur, nauwelijks toerist te bekennen. Af en toe komt er een Thaise familie picknicken en je kunt er lekker wild kamperen. Absoluut een aanrader.

Ons visum Thailand was helaas maar 15 dagen geldig (nieuwe regelgeving), dus uiteindelijk moesten wij toch echt het land uit. In Maleisië (met name de Oostkust) moesten wij weer wennen aan alle gesluierde dames en het zwerfvuil aan de stranden en langs de weg. Maleisië is een ontwikkeld land, maar om het milieu lijken ze (nog) niet veel te geven.

Getipt door de voorzitter van de Thaise Golfsurfbond, zijn wij naar Cherating (Maleisie) gegaan om te leren golfsurfen. Jawel, een erg leuke uitdaging. Als het je dan eindelijk gelukt is om een goede golf te pakken en op je plank te gaan staan, dan duurt het nog een hele tijd voor je het echt golfsurfen mag noemen. Maar wij hebben wel de smaak te pakken, dusin Bali ploeteren we verder!

Met dank aan Yo...
Morgenochtend nemen wij afscheid van Yo, maar zien elkaar over 1,5 maand weer in de haven van Antwerpen. Ondanks alle ontberingen onderweg; slechte wegen, vervuilde diesel, zand, stof, hitte, regen en ander ongemak, heeft hij ons geen moment in de steek gelaten. Met een lekker pufje roet, startte hij elke ochtend weer en pruttelde fijn door tot de tocht voor die dag erop zat. Voor ons zal het wel even wennen zijn om de laatste weken met ons rugzakje op bussen, treinen, boten en andere vervoersmiddelen te moeten wachten. En niet lekker instappen en wegrijden wanneer je maar wilt!

Al met al was het een onbeschrijfelijk mooie ervaring om met zijn drieën op pad te zijn en we zouden het zo weer doen. Sterker nog: dit was de eerste keer, maar zeker niet de laatste keer!

Voor de liefhebbers nog een paar leuke feitjes omtrent de wagen:

Kilometers
Gereden aantal kilometers: 29932 km
Gemiddeld aantal kilometers per dag: 132 km

Brandstof
Aantal keren getankt: 56
Gemiddeld aantal liters per tankbeurt: 63,4 ltr
Totaal aantal getankte liters diesel: 3553 ltr
Gemiddeld verbruik: 1 ltr op 8.4 km
Aantal liter olie: 35 liter (verversen en bijvullen)

Aanrijdingen en overtredingen
- Een bekeuring van € 10,- voor te hard rijden in India incl. officieel proces verbaal.
- In Pakistan hebben we een hond geraakt, maar die liep vervolgens hinkend door. Minder geluk had de vogel die een uur later in onze gril bleef hangen.
- Yo heeft in India een tuk-tuk geschampt, die dacht te kunnen inhalen waar dat echt niet kon.
- Een motorrijder van achteren geraakt, alleen zijn lampjes waren kapot. Maar de bestuurder reed vrolijk weer verder.
- En in Kathmandu hebben wij de letters van het guesthouse van de muur gereden, je moet dus nu zoeken naar het Katmandu Pea..(ce ) Guesthouse.

Onderhoud
- knipperlichtlampje rechts vervangen
- binnenverlichtinglampje achter vervangen
- 4 keer de auto laten wassen
- 8 keer de banden bijgevuld met lucht

Reparaties
1 gebroken bladveer in India
Daktent hoes vervangen, de oude was zo lek als een mandje

Slapen
10 keer in de auto geslapen
146 keer in de daktent geslapen
93 keer in een guesthouse/hotel/pension geslapen

Onmisbaar op onze paklijst
1: Yo (natuurlijk!)
2: Onze donzen slaapzakken (wij zijn zo gewend aan de hitte, dat wij het bij 25 graden 's nachts koud hebben)
3: 8 tubes Odomos (anti muggen crème, Sander en Marly bedankt voor de tip)

Overbodig op onze paklijst
1: Cardreader van de rabobank (onze liquide middelen zijn meer dan uitstekend beheerd door onze Minister van financiën)
2: Winterkleding (ipv terugrijden, gaan wij nu 6 weken richting strand)
3: Satelliettelefoon ( gelukkig niet nodig gehad, hij is binnenkort te huur!)

..en nog de beste wensen!

Natuurlijk willen wij eerst iedereen een supermooi jaar toewensen!

Ons laatste berichtje sloten wij af met het bericht dat onze volgende bestemming Vietnam zou zijn.
Nou dat is niet helemaal gelukt. Vietnam maakt het mensen die met eigen auto reizen erg lastig.
Om het land binnen te komen moet je allerlei papieren hebben, het duurt dagen om dit te regelen. En dan nog is het de vraag of je de douane door komt. Gelukkig kwamen wij hierachter nadat wij het visum van Vietnam al hadden... Dik 100 dollar weggegooid, helaas. Maar uiteindelijk toch besloten Vietnam van ons programma te halen.

Tijd voor het volgende plan; Via het zuidelijkste puntje van Laos de grens met Cambodja over. Helaas! Ook dit bleek niet mogelijk. Deze grens is open maar niet voor reizigers die reizen met eigen vervoer. Weer een tegenslag en dat binnen 48 uur! Na even vloeken dus maar besloten om via Thailand naar Cambodja te reizen. Maar niet voordat wij nog het zuiden van Laos hebben verkend. Jawel, het reizen met eigen vervoer heeft ook zo z'n voordelen. Wij zijn in mooie afgelegen dorpjes geweest, waar de bevolking maar weinig tot geen toeristen te zien krijgen.

Het noorden van Cambodja binnen via Thailand was een uitstekende en avontuurlijke oplossing. De grensovergang was een fluitje van een cent en binnen een uur reden wij in Cambodja. Vanaf de grenspost is er nog ongeveer 250 meter geasfalteerd en daarna is het alleen nog maar een stoffige zandweg. Het eerste half uur hebben we elkaar vaak vragend aangekeken of het wel de goede weg aan het rijden waren. Maar dat bleek wel echt zo te zijn. De weg was smal en heel slecht en de omgeving bizar. We reden door een soort spookachtig niemandsland nauwelijks bewoont als gevolg van de vele landmijnen die daar in de grond liggen. Vooraf werden we door mensen gewaarschuwd de weg NIET te verlaten omdat zeer gevaarlijk zou zijn. Plassen in de bosjes was ook geen optie, erg beangstigend vooral voor de notoire veelplasser Bou. Uiteindelijk hebben we na uren rijden veilig Siem Reap weten te bereiken!

Siem Reap, de voormalige Khmer koningsstad, en nu vooral bekend om de vele Tempels van Angkor Wat. We hebben er een hele hoop bekeken en de een was nog mooier dan de andere. Ongelooflijk wat mensen kunnen maken. Naast de tempels hebben we ook het Landmijnen-museum bezocht, erg indrukwekkend vooral omdat hier nog miljoenen landmijnen liggen.

Na Siem Reap in een dagje naar het zuiden van Cambodja gereden om Nieuwjaar te gaan vieren aan het strand. We hadden hier afgesproken met Rob en Leonie, met wie wij in Laos hebben gereisd. Nieuwjaar op het strand van Cambodja was een aparte beleving; veel mensen, muziek, drank tropische temperaturen en.....regen. Desondanks was het een supersfeertje. Wij hopen dat 2009 net zo spannend zal worden als 2008.

Nu, op dt moment zitten we in een barretje in Phnom Phen dit berichtje te schrijven. Na de relatieve rust van het strand is het hier toch wel weer erg druk en lawaaierig, maar ook weer een ervaring. Vooral het Tual Sleng museum en de Killing fields waren erg indrukwekkend, wat een waanzin.
Voor nu staat alleen nog een bezoekje aan het Royal Palace op het programma en morgen gaan we weer verder.

Laidback Laos

Thailand
In Thailand mag je in elk National Park je auto parkeren en wild camperen. Wij hebben in het zuiden dan ook aan de meest mooie stranden gestaan. Heerlijk een paar dagen strand, maar na een paar dagen begint het wel weer te kriebelen. Dus wij zijn langzaam aan omhoog gereden. In Hua Hin hebben wij Rietje (moeder van Suus) en Hans opgepikt. Na een paar dagen relaxen in een luxe resort, zijn zij met ons meegereisd naar het noorden. Het was erg leuk om te zien hoe zij genoten van de simpele guesthouses (met veel te harde bedden) en het eten op straat. Wij hebben met z'n 4-en een geweldig leuke week gehad. Het was even spannend of zij überhaupt naar Amsterdam konden terugvliegen (rellen op Bangkok). Maar na een paar uurtjes rondrennen op de luchthaven van Chiang Mai en het trekken van de creditcard, was dat probleem snel opgelost.

Loas binnenkomen
De Mekong vormt de grens tussen Thailand en Laos, dus wij dachten dat wordt met de auto nog een uitdaging. Uiteindelijk was het de snelste grensovergang ever. Toen wij in Thailand het juiste kantoortje hadden gevonden, werden de formulieren geregeld en konden wij vertrekken richting boot. De boot was al vertrokken, maar kwam maar al te graag terug voor een extra vrachtje. En in Laos vonden wij de douanebeambte half dronken op een stretchertje in de hoek. Hij wist zich nog net achter zijn bureau te hijsen en bleef maar staren naar onze carnet de passage. Dus Bou heeft hem de stempel in zijn hand gedrukt en aangegeven waar hij moest stempelen en tekenen. En jawel, zowel Yo als wij waren legaal in Laos.

Gibbon experiece
Vanaf Iran hadden wij al geweldige verhalen gehoord over de Gibbon experience in Laos. Dus alle verjaardagscenten hebben wij opgespaard voor deze 3 dagen apenkooien in de jungle. Midden in het oerwoud lopen verschillende ijzeren kabels en zijn boomhutten gebouwd. Overdag loop en zip (tokkelen in een harnasje) je door jungle. Een geweldige ervaring om over een 400 meter lange ijzeren kabel, soms wel 150 meter boven de grond, over de jungle te vliegen. 's Avonds kom je in de volgende boomhut aan om daar te eten en te slapen. De boomhutten zijn op 60 (!) meter hoogte gebouwd en je komt dus alleen binnen via de kabels. Douchen en naar de wc gaan, doe je dus ook allemaal op hoogte. Uiteindelijk hebben wij geen enkele gibbon gezien, maar het was hoe dan ook een onvergetelijke ervaring.

Van noord naar zuid
Vanaf het noorden van Laos rijden wij nu richting het zuiden. Het landschap is hier prachtig; veel groen, mooie authentieke dorpjes en vrolijk zwaaiende kinderen. Door heel Laos loopt één hoofdweg en hele stukken zijn slechts onverharde wegen. Dit is het eerste communistische land waar wij doorheen reizen, maar merken hier tot nu toe weinig van. Wel is het merendeel van de bevolking erg arm, hele families wonen in kleine rieten hutjes zonder elektriciteit of stromend water.

Vang Vieng
Rob en Leonie (tijdens Gibbon Experience leren kennen) zijn vanuit Luang Prabang met ons meegereden naar Vang Vieng. Vang Vieng staat bekend als dorpje waar veel backpackers stranden om te feesten. Dus dat wilden wij wel even met z'n vieren uitchecken. De hoofdattractie hier is ‘tuben'. Je laat je in een zwembandje de rivier afzakken en om de 30 meter heb je een bar waar je je vol kunt laten lopen met drank. Elke bar heeft een eigen stellage gebouwd waar je vanaf kunt springen, zwaaien of glijden. Dit festijn begint 's morgens rond een uur of 10.30 en rond 18.00 is iederen helemaal kort. Toch presteren de meesten het om 's avonds nog meer drank en verdovende middelen te gebruiken. Oude lullen als wij zijn hebben wij ons natuurlijk keurig gedragen... en ons afgevraagd of de combinatie drank, drugs, waterattracties en een stromende rivier altijd goed gaan. Na wat rondvragen bleken er de afgelopen 7 maanden al 4 doden te zijn gevallen. Stranden in Vang Vieng zagen wij niet zitten, dus na 2 dagen zijn wij richting Vientiane (hoofdstad van Laos) vertrokken.

Vientiane
En daar zitten wij nu nog steeds... Bou heeft 'iets' aan zijn longen, maar na een telefoontje naar ons medisch team (dank Suzanne en M'nix), maar weer aan de pillen. Als Bou weer beter is zakken wij verder af naar het zuiden en gaan wij richting Vietnam.

Wij wensen iedereen veel plezier met de kerstdagen!

Amazing Thailand

Wij staan nu aan de grens met Laos en hebben een fantastische maand in Thailand achter de rug. Wat een heerlijk en relaxt land om doorheen te reizen. Maar hebben ook ontzettend veel zin in Laos.

Geen lange update van ons deze keer, de plaatjes spreken voor zich.

Iedereen veel plezier met Sinterklaas! Wij laten weer van ons horen.

Ajuus Bou en Suus

Onze eerste dagen Maleisie

Incredible India
Na een weekje chillen aan het strand van Goa (lekker lezen, zwemmen en heel veel lekker eten), hebben wij een laatste lange rit naar de Oostkust van India gemaakt. Wij hebben een aantal dagen in de mooie koloniale stad Pondicherry doorgebracht. Suus heeft hier voornamelijk ziek in bed gelegen (gebeten door een agressieve insect), dus Bou heeft de stad in zijn uppie verkend. Uiteindelijk de laatste stop in India; de grote havenstad Chennai. Hier hebben wij alle zaken voor de verscheping van de auto geregeld. Na heel wat papierwerk kon Yo eindelijk de container in en zijn wij verder gegaan met onze rugzakjes. En jawel, wij waren blij dat wij het Incredible India achter ons konden laten. Maar toch hadden wij deze India- ervaring absoluut niet willen missen. (zie ook: foto's India - deel II)

Shop till you drop
Na een lange nacht met veel vertraging, kwamen wij in Kuala Lumpur aan. Na India wel even een cultuurshock(je)… zo ontzettend Westers. Wij zijn ons hier de eerste 24 uur dan ook te buiten gegaan aan fastfood, Starbucks en heel veel sushi. Kuala Lumpur is een walhalla om te shoppen, het ene na het andere winkelcentrum met grote merken en technologische snufjes. Met ons budget hebben wij ons maar beperkt tot het windowshoppen en de koopjes in Chinatown.

Hereniging met Yo
Als echte backpackers hebben wij vanuit KL de bus naar Melakka genomen. Dit is een relaxt koloniaal stadje aan de kust. De Nederlanders hebben hier in een ver verleden geregeerd en dat kun je terugzien. Wij dachten hier rustig een paar dagen te kunnen doorbrengen, maar kregen bericht dat onze container al in de haven aangekomen was. De papieren moesten per direct geregeld, dus Bou is halsoverkop naar Port Klang vertrokken om de papieren te regelen. Terwijl Suus nog het versturen van wat aangeschafte schilderijen in Melakka moest regelen. Maar uiteindelijk hebben wij samen de auto uit de container kunnen halen. Is toch even spannend, maar ook Yo is in goede staat in Maleisië aangekomen.

Nieuwe bladveren voor Yo
In India hebben wij, op een weg met enorme kuilen, een van de bladveren gebroken. Bou heeft deze als een ware McGyver zelf onderweg gemaakt, maar wij wilde de veer nu toch echt laten vervangen. Vanuit Port Klang zijn wij naar de Cameron Highlands gereden. Die staan niet alleen bekend om geweldige jungle, thee- en aardbeiplantages, maar ook om een goede 4x4- garage. Na een dagje jungle bleek de garage ons niet aan de juiste veer te kunnen helpen. Na veel rond mailen en bellen, kwamen wij toch weer uit bij een garage in Kuala Lumpur.

Daar zijn wij door de eigenaar van de garage en een van zijn klanten enorm in de watten gelegd. Het was de verjaardag van Bou, dus eerst heeft de eigenaar ons meegenomen om te lunchen, vervolgens zijn wij ‘s avonds door een van zijn klanten (een meneer met heel veel centjes) mee uit eten genomen. Vervolgens stond hij erop dat wij in zijn gastenkamer bleven slapen en de volgende ochtend ontbeten met zijn vrouw. Na het ontbijt hebben zij ons weer teruggebracht naar de garage. Aan het einde van de ochtend was Yo voorzien van nieuwe veren, maar wij mochten pas na de lunch weer vertrekken.

Georgetown
Die middag zijn wij naar Georgetown gereden. Dat ligt op een klein eilandje voor de kust van Maleisië. En daar zitten wij nu in een heel relaxt guesthouse. Vandaag een nieuwe hoes voor de daktent laten maken, de oude was zo lek als een mandje, handig aangezien de moesson hier regelmatig flink tekeer gaat. Morgen rijden wij naar het strand en gaan wij weer lekker wild camperen. Volgende update komt vanuit Thailand.

Nepal vs India

Kennismaking India
Het noorden van India was een plaatje,ontzettend mooi in de bergen maar bizar slechte wegen. Reizen doe je dan ook in uren en niet in kilometers. Op de weg kom je van alles tegen: suïcidale auto en vrachtwagen chauffeurs, fietsers, voetgangers maar bovenal dieren: koeien, wilde zwijnen, ezels, ossen, honden en apen. De meeste levend maar ook een groot aantal platgereden.
In tegenstelling tot de mooie en rustige natuur zijn de mensen meer dan nadrukkelijk aanwezig. Het zijn er erg veel en zij lijken weinig belang te hechten in het onderhouden van hun land. Na een tijdje raak je gewend aan de armoede, het vuil op straat, de platgereden dieren en lijk je een beetje afgestompt te raken. Wij waren dan ook bij dat wij na een dag of 10 de grens met Nepal over waren.

Nepal
Nepal vonden wij een fantastisch land. Heel veel natuur (supergroen), vriendelijke mensen en niet onbelangrijk (voor ons) goede wegen. In tegenstelling tot India heb je als bezoeker meer leefruimte en dat is wel zo prettig. Als eerste zijn we naar Bardia (national park) gegaan en zijn wij de jungle in geweest. Het was helaas niet de beste tijd (einde monsoon) voor het spotten van dieren, dus alleen wat vogels, herten, olifanten en neushoorns (in de verte) gezien. Wij gingen voor de Bengaalse tijger, maar die liet het afweten. De echte jungle ervaring zat hem vooral in de vele bloedzuigers. Die krengen laten maar moeilijk los! In Pokhara heeft de Monsoon ons nog een keer dwars gezeten. We wilde heel graag ‘paragliden in de Himalaya’, maar dat is letterlijk in het water gevallen en kon dus helaas niet doorgaan. Wel een goede reden om nog een keer terug te komen naar Nepal.

Onze eerste kennismaking met Katmandu was meteen spannend, toen wij in rellen terecht kwamen. Bepaalde kasten zijn niet blij met de beslissingen van de nieuwe Maoïstische regering. Was wel even a-relaxt om een groep woedende mensen met stokken en stenen op de auto af zien komen. Dus snel in de achteruit en weggereden. Nog een paar dagen rondgehangen maar door de spanningen en dagelijkse rellen toch besloten verder te trekken.

Na de drukte van Katmandu weer lekker de jungle in, maar nu op de rug van een olifant. Is een stuk relaxter dan te moeten ploeteren door het hoge gras. Deze keer neushoorns van heel dichtbij gezien, erg cool als je op de rug van een olifant zit. Suus mocht zelf op de olifant terug naar ons junglehutje rijden en daarna hebben wij de olifant in de rivier gewassen. Dat was weer een supermooie ervaring.

Back in India again
Na bijna twee weken Nepal weer richting India waar we eerlijk gezegd niet heel erg naar uitkeken. Opnieuw de drukte in. De afgelopen 5 dagen hebben wij veel kilometers gereden richting de westkust van India (zie ‘kaart’ op de website).Vanaf nu hebben wij 2 weken de tijd om aan het strand te chillen en het binnenland te verkennen. En dan gaat de auto half oktober in de container richting Maleisie. We houden jullie op de hoogte.

Pakistan in 5 dagen

Met pijn in ons hart hebben wij afscheid genomen van Iran; een fantastisch land met geweldige mensen. Op naar het volgende avontuur Pakistan. Onze eerste dag in Pakistan vonden wij best spannend. Wij hadden niet zulke beste verhalen gehoord over Baluchistan, moesten links rijden, kregen geen politie-escorte en de weg liep dwars door de woestijn. Onze eerste nacht hebben wij doorgebracht bij een politiepost, slechts 40 km van de Afghaanse grens. Relaxt bij de politie zul je denken, maar toen tijdens het eten een aantal Taliban- strijders aanschoven was de spanning om te snijden. Suus heeft dan ook de hele nacht geen oog dichtgedaan.

Daarna zijn wij in een rap tempo door Pakistan heen gereden. Vanaf Quetta hebben wij samen met een Zwitsers stel en met een Engelse motorrijder (Andy) het land doorkruist. Voor een deel onder begeleiding van politie. Het vreemde was wel dat de escorte ontbrak tijdens het “gevaarlijke deel”en daar waar het officieel weer veilig was, was er opeens wel een escorte. Een escorte klinkt aantrekkelijker dan het in werkelijkheid is. De politie maakt gebruik van antieke auto’s die gemiddeld niet harder kunnen dan 80 km per uur, lastig als je tempo wil maken. Op een gegeven moment waren wij dat zo zat, dat het een spel werd om de escorte van ons af te schudden, niet dat dat veel nut had, want een aantal kilometers verderop staat de volgende escorte je alweer op te wachten.

Naast vertragende politieauto’s werken de wegen in Pakistan niet echt mee. De wegen zijn overwegend slecht tot heel slecht, weggeslagen door water, wind, zand en over beladen vrachtwagens. Lang leven de Toyota Landcruiser! Desondanks deden we gemiddeld 9 uur over 300 kilometer. Met als topper 13 uur over een stukje van slechts 350 km. Dit was mede te danken aan 2 uur wachten onder de noemer van veiligheidsmaatregelen, tot de premier (familie van Butto) ergens een nieuwe brug en weg had geopend.

Ons streven om voor de verkiezingen (6 september jl)Pakistan uit te zijn is gelukt. Van de verkiezingsstrijd hebben wij echter nauwelijks iets gemerkt.

Voor ons was Pakistan een vreemde ervaring. Door alle informatie vooraf die niet geheel positief is, veiligheid, politieke omstandigheden, taliban, veiligheidsescortes enz. ga je met een beetje gespannen gevoel het land binnen. Eenmaal de grens over probeert iedereen het je zoveel mogelijk naar de zin te maken en heet je meer dan hartelijk welkom. Woest uitziende douane beambten blijken vriendelijk maar bovenal nieuwsgierige kerels te zijn die je thee willen geven en samen met je op de foto willen. Vooral Suus is ongelooflijk populair omdat ze zoveel sproeten nog nooit hebben gezien. Gedurende de reis blijft dit beeld intact en ervaren we helemaal niet de stress en spanning waar we ons op hadden ingesteld. De lokale politie lijkt daar meestal anders over te denken en neemt jou beveiliging meer dan serieus. Dit blijkt met name uit het feit dat Pakistani normaal altijd een uur te laat zijn maar ’s ochtend al een half uur voor de afgesproken tijd klaar staan om je te begeleiden. Nu we eenmaal uit Pakistan zijn hebben we dan ook een dubbel gevoel, aan de ene kant zijn we blij er weg te zijn omdat het allemaal gejaagd en snel moest gaan aan de andere kant spijt dat we zo weinig van hel land hebben kunnen zien. De tijd en de omstandigheden waren er niet naar om nader kennis met het land te maken. Wellicht moeten we toch nog een keer terug!

Nu in India, het land van bezinning en reflectie althans dat vertellen de posters en reclames langs de weg in Mcleod’s Djun, de verblijfplaats van de Daila Lama waar we nu zijn. Vanaf hier zullen we door de bergen richting Nepal reizen. Dit was niet geheel volgens de planning maar wel erg leuk! Lang leve de impulsiviteit! Je hoort van ons.